یاد یاران
آنگاه که قلم به دست میگیرم تا زاسرار هستی پرده بگشایم آنگاه که از رنج وملال زندگی یکنواخت وبی زمان به ستوه میایم آن زمان که از جور دوستان وجفای نا مردمان فروپاشی ارزشها والگوها وآرمانها رانظاره میکنم آن دم که یاد عزیزان ومهربانان رادر خاطر زنده میکنم آنگاه که نوای الهام بخش آموزگاران وطنین خوش جویباران رااز زبان سوزندگان راه طریقت و ره پویان دانش و بینش بگوش جان می سپارم از هجران عزیزان و دوستانی که بیشترین ساعات ولحظات خالی زندگیم را پر کرده اند در قلبم غوغائی به پا میشود می خواهم که فریاد بر اورم و انها را بار دیگر به نظاره بنشینم درمحفل درسشان حاضر شوم و یاد ان ساعت های خوش وسرشار از عشق و دوستی و صفا را زنده کنم اما افسوس که چرخ زمان بی رحمانه به پیش میتازد و هرگز به عقب باز نمیگردد و شیپور بیدار باش هردم از گوشه ای می دمد که :هان! اگاه باش تو را نیز پایانی است و این عمر ابدی و جاودان نیست تو نیز به جرگه رفتگان می پیوندی. پس توشه ای برای فردایت که مسافر این راهی بردار بر ان میشوم که توشه ای بیندوزم هر چند که توان انباشتن توشه ای برای جبران گناهان خود ندارم.
در این راستا میکوشم درس زندگی را از طبیعت که مرا در دامان خود پرورانده بیاموزم . به کوه می نگرم. سر شار از غرور و سرفرازیست. به دریا که پر خروش و مواج و سراسر حرکت و پویندگیست. به باران که با سخاوت بیکران بر فراز دشت ها و قله ها جنگل ها میبارد. به گل که زیبایی و لطافتش اعجاب و تحسین همگان را بر مینگیزد به شمع که با قطره قطره سوختنش رو شنی بخش جمعی میگردد. وسر انجام محو و نابود میشود .
آری اینها و هزاران گونه از این نظایر طبیعت را که زبان از وصفشان الکن و قلم از شرحشان ناتوان است به عنوان الگوی راه قرار میدهم تا به فردا برسم. فردایی که به سعادت و نیکبختی منتهی شود. فردایی به دور از کینه و عداوت فردایی که همچون طبیعت و پدیده هایش پاک و تازه باشد. فردایی که در ان از جنگ و ستیز میان انسانها خبری نباشد فردایی سرشار از لطف و صفا فردایی اکنده از مهر و وفا . ایا میتوان به چنین فردایی رسید؟
اری برای رسیدن به این مقصود به انسان هایی با همت و غیرت والا نیازمندیم .آنانی که از هستی و تعلقا تشان بگذرند تا راه فردا راهموارو روشن سازند. صاحبان تقوا و تعهد و مشعل داران دانش و معرفت که در هر برهه از زمان هادی و ناجی ره گم کردگان بوده اند این بار نیز قادرند کشتی به گل نشسته حیات را به ساحل نجات رهنمون سازند و با بهره گیری از فرهنگ اصیل ایرانی و اسلام ناب محمدی کشوری آباد و آزاد بسازند تا همچنان بر تارک علم و ادب جهان بدرخشد.
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
آمار
وب سایت:
تبادل لینک هوشمند